Web3 to Internet nowej ery oparty na zdecentralizowanej architekturze i kilku innowacyjnych koncepcjach. Dowiedz się, jak Web3 rozwiązuje podstawowe problemy Web2.
Trzecia generacja Internetu to zdecentralizowany, pozbawiony zezwoleń i zaufania ekosystem, który przenosi kontrolę ze scentralizowanego podmiotu na pulę uczestników, podczas gdy druga generacja to scentralizowana przestrzeń zdominowana przez takie firmy, jak Google, Microsoft i inne.
Web3 - trzecia generacja Internetu
Web3 należy do kolejnej generacji zdecentralizowanego Internetu, co znacznie różni go od drugiej generacji, scentralizowanego ekosystemu opartego na modelu klient-serwer. W Web2 kod back-end, na którym działają aplikacje, jest wdrażany na serwerze hostowanym przez Google Cloud lub Amazon Web Services (AWS). System ten centralizuje władzę, a te konglomeraty, zwane zbiorczo Big Tech, mogą zablokować dostęp każdemu lub handlować ważnymi danymi użytkowników za pieniądze. Architektura trzeciej generacji ma za zadanie pozbawić Big Tech tej nieuzasadnionej przewagi i zdecentralizować ją, zwiększając przejrzystość, wspierając innowacje i dając użytkownikom kontrolę nad ich danymi i interakcjami online. To sprawia, że nie ma w niej serwera ani klienta. Istnieje raczej wymiana plików w systemie peer-to-peer dzięki systemowi IPFS (Inter-Platform File System).
Istotną kwestią aplikacji Web3 jest fakt, iż nie wymagają one pozwolenia ani zaufania, chociaż niektóre prywatne blockchainy wymagają pozwolenia. "Permission-free" odnosi się do możliwości bezproblemowej komunikacji między- i wewnątrz-platformowej, a "trust-free" wskazuje na cechę, w której użytkownicy muszą ufać sieci, a nie jej członkom. W przeciwieństwie do tego, aplikacje Web2 wymagają zatwierdzenia przez scentralizowany organ i zaufania użytkowników, aby mogły nadal działać.
Porównanie Web3 oraz Web2
Web3:
- odzyskuje prawa autorów do treści,
- zwiększa bezpieczeństwo,
- eliminuje niesprawiedliwą cenzurę,
- zapewnia przejrzystość,
- automatyzuje operacje na oprogramowaniu,
- wspiera gospodarkę opartą na twórcach.
Dzięki właściwościom Web3 przedsiębiorstwa mogą korzystać z możliwości przekraczających wyobraźnię. Koncepcje takie jak decentralizacja i wolna cyberprzestrzeń były tylko w science fiction. Niemniej jednak trzecia generacja Internetu ma nadzieję rozwiązać problemy Web2, torując drogę erze decentralizacji w Internecie. Warto tutaj zwrócić uwagę na kilka poniższych kwestii.
1. Własność danych
Poprzez zakończenie monopolu Big Tech, decentralizacja oddaje więcej kontroli w ręce użytkowników. Użytkownicy mogą zdecydować, czy chcą udostępnić swoje dane, czy zachować je jako prywatne. Fakt, że moc obliczeniowa i decyzyjna jest zdywersyfikowana, sprawia, że system jest bardziej stabilny niż systemy scentralizowane, w których cała operacja zależy od klastra serwerów, głównego decydenta lub pojedynczej osoby. Kilka aplikacji Web2 przeniosło się na hosting w wielu chmurach, ale odporność zdecentralizowanych projektów jest niezmiernie większa w rzeczywistych warunkach. W zależności od własnego krajobrazu danych i zadań do rozwiązania przedsiębiorstwa mogą wybrać topografię dla swojej aplikacji.
2. Bezpieczeństwo danych
Dane przechowywane w ogromnej, scentralizowanej bazie danych są bardzo podatne na ataki. Aby zagrozić cennym danym użytkownika, hakerzy muszą naruszyć tylko jeden system. Insiderzy często odgrywają rolę w przekazywaniu kluczowych informacji zewnętrznym napastnikom. Systemy zdecentralizowane są zaprojektowane tak, aby były odporne na takie zachowanie części uczestników, dzięki czemu bezpieczeństwo danych na w trzeciej generacji Internetu jest bardziej skuteczne niż w systemach drugiej wersji. Kiedy prawie wszystkie firmy przechodzą na technologię cyfrową i zarządzanie danymi, ryzyko złośliwych ataków również rośnie wykładniczo. W takim scenariuszu wandalizm w cyberprzestrzeni staje się poważnym zagrożeniem, grożącym stratami pieniężnymi i reputacyjnymi. Decentralizacja poprawia bezpieczeństwo, jeśli nie eliminuje problemu całkowicie.
3. Niesprawiedliwa cenzura
Systemy scentralizowane często poddają użytkowników niesprawiedliwej cenzurze. Decentralizacja przekazuje władzę uczestnikom, utrudniając jakiemukolwiek pojedynczemu podmiotowi wpływanie na narrację, z której jest niezadowolony. Serwis społecznościowy Web2, taki jak na przykład Twitter, może w każdej chwili ocenzurować każdy tweet. W zdecentralizowanym Twitterze tweety nie podlegają cenzurze. Podobnie, usługi płatnicze drugiej wersji mogą ograniczać płatności za pewne rodzaje pracy. Zdecentralizowana sieć obiecuje kontrolę i prywatność wszystkim uczestnikom. Ponadto uczestnicy sieci mogą aktywnie uczestniczyć w zarządzaniu projektem poprzez głosowanie.
4. Niezależność finansowa
Każdy uczestnik trzeciej generacji jest interesariuszem, ponieważ promuje ona wolność finansową, opierając się na wielu technologiach, które z natury rzeczy nie dają się kontrolować. Doskonałym przykładem niezależności uczestników są zdecentralizowane finanse (DeFi), gdzie każdy może swobodnie angażować się w działalność finansową. Zgodność z zasadami Know Your Customer (KYC) i Anti-Money laundering (AML) otwiera DeFi na nowe grupy użytkowników i masową adopcję. Ponadto płatności Web2 są dokonywane w fiat, a płatności Web3 są dokonywane za pośrednictwem kryptowalut, chociaż systemy płatności mogą być również zintegrowane.
5. Przejrzystość
Przejrzystość jest czymś, co jest wbudowane w projekt zdecentralizowanych ekosystemów. Węzły współpracują ze sobą, aby zapewnić sprawne działanie systemu, a żaden pojedynczy węzeł nie może podejmować decyzji samodzielnie. Nawet inni uczestnicy odgrywają rolę w podejmowaniu decyzji zarządczych poprzez głosowanie. Transakcje Web3 są praktycznie nieodwracalne i identyfikowalne, co eliminuje możliwość dokonywania przez kogokolwiek zmian w bazie danych po dokonaniu transakcji. Dzięki temu trzecia generacja jest potężnym narzędziem do walki z oszustwami.
6. Automatyka
Inteligentne kontrakty automatyzują system, który może funkcjonować bez interwencji człowieka. Kodeks odzwierciedla porozumienie między różnymi interesariuszami dokonującymi transakcji, których nie można cofnąć. Inteligentne kontrakty znacznie obniżają koszty transakcji, eliminują stronniczość i sprawiają, że transakcje są bardziej bezpieczne.
Projekty muszą jednak uważać na luki w kodzie inteligentnych kontraktów, które hakerzy mogą wykorzystać do kradzieży łupów. Problem ten można rozwiązać poprzez dokładną weryfikację kodu inteligentnego kontraktu przez zespół z udokumentowanym doświadczeniem w ocenie podatności przy użyciu kombinacji narzędzi ręcznych i automatycznych. Przykładem akceleracji automatyzacji trzeciej generacji Internetu jest firma Zokyo, która specjalizuje się w zasobach bezpieczeństwa end-to-end dla projektów opartych na blockchainie.
Komentarze